The dark(er) side of life...

Ik slenter door de straten van Siem Reap, Cambodja. Het is halverwege de middag en het is nog betrekkelijk rustig op straat. Hier en daar een toerist die afziet van een dagje tempel bezoek en daarnaast de nodige (straat)kinderen die met veel moeite van alles en nog wat proberen te slijten.

"Sir, you wanna buy bracelet? 10 bracelets... one dollar! 10 postcards, one dollar" ...

Ik laat de kinderen mijn polsen zien en vertel ze dat ik al armbanden heb, terwijl ik doorloop. "DIFFERENT!!!" roepen ze mij nog achterna. Even schiet ik in de lach. De gevatheid, scherpte en talenkennis van deze kinderen is groot. Noem een land en ze kunnen moeiteloos tot 10 tellen in die taal, de hoofdstad noemen en inwonersaantal noemen! Mijn lach verdwijnt echter snel met de realisatie dat deze "verkoopteksten" waarschijnlijk niet op school zijn geleerd maar dat deze kids zijn gedrild om precies datgene te zeggen wat de grootste verkoop overleverd. En als het dan zover is, zien die kinderen daar zelf weinig van terug.

Terwijl dit zich dagelijks afspeelt tussen de tempels van Angkor Wat en in het mooie Siem Reap, zijn er ook oplichtingspraktijken die duidelijk een stuk minder zachtzinnig zijn... alles om het maximale uit de rijke toerist te halen!

Hoewel ik redelijk wat kan hebben, doet het soms pijn als je herhaaldelijk geconfronteerd word met alle ellende in een land. De Cambodianen zijn ongelooflijk vriendelijk, open en gastvrij. Iedereen is van harte welkom om dit mooie maar straatarme land te ontdekken. Helaas maken ook daar de nodige mensen misbruik van: in de hoofdstad Phnom Penh wordt schaamteloos duidelijk hoe vooral (oudere) Westerse mannen met Cambodiaanse vrouwen omgaan. Overal in de stad zijn er "bars" die 's avonds veranderen in een kermis-achtige tippelzone. Schaarsgeklede dames beproeven hun geluk en vinden dat in de vorm van mannen die waarschijnlijk niets voor elkaar krijgen in hun eigen land. Nu komt dit helaas vaker voor (in Azie) maar na de afgelopen keer in Phnom Penh werd het me even teveel. WALGELIJK gewoon! :-(

Na gesprekken met locals hier, kom je ook hier er achter dat sommige vrouwen niets hebben behalve hun lichaam... en dat dat aardig wat op kan leveren! Ook worden velen gedwongen om dit te doen en zowel vrouwenhandel als prostitutie is aan de orde van de dag in de regio. Van de week hoorde ik dat sommige mensen hun kind verkopen / verhandelen om uiteindelijk als prostituee aan de slag te gaan!

Je weet het eigenlijk allemaal wel maar de zoveelste confrontatie met de werkelijkheid, drukt je weer met je neus op de feiten. Dit land had ooit de grootste en machtigste rijk van Zuidoost Azie maar is in de afgelopen eeuw ZWAAR toegetakeld en gereduceerd tot een van de armste landen van Azie. Nog maar een generatie geleden werd onder de Khmer Rouge het land volledig verwoest in alle opzichten. Daarnaast werden er ongeveer 3 miljoen mensen gedood...!!!

Als ik naar buiten kijk, zie ik hoe iedereen doet wat hij of zij kan om rond te komen... om te overleven. Alle vanzelfsprekendheden in NL vliegen voorbij en ik besef me wederom hoe ongelooflijk veel geluk ik heb om in "het Westen" geboren te zijn. Daarnaast probeer ik te beseffen hoe het is voor een bevolking als deze... Hoe het is om zo arm te zijn dat "desperate measures" moeten worden ingezet... kinderen / je eigen lichaam... alleen om te overleven.

En toch blijven ze lachen. Wat moeten ze ook anders? Het kan ook alleen maar beter worden! De toeristen dollars zijn meer dan welkom (ALS ze goed worden besteed) en de mate van ontwikkeling stijgt langzaam maar gestaag.

Je wilt zo graag iets doen voor deze mensen... Ik neem me voor om in de nabije toekomst zsm weer Cambodja te bezoeken om daar invulling aan te geven... To be continued! ;-)